Ik wil regen en wind!
Iedere dag keek ik kwaad naar buiten. Dit was toch geen herfst. Ik had in de voortuin pompoenen neergelegd, die lagen nu in dat warme weer weg te rotten. Een herfstaster, die ik in een pot had gezet, was al half verdord omdat het nog steeds zo warm was. Van de herfstsfeer die mijn huis moest uitstralen, bleef niets over. Daar kwam ook nog eens bij dat ik door mijn zwangerschap al last kreeg van de warmte als de temperatuur boven de 20 graden uitkwam. Waar bleef toch die koude wind, waar bleef toch de regen.

Tijd voor oude dingen
Toch zijn er ook mooie dingen gebeurd in die periode. Ik las al jaren heel weinig boeken. Al die tijd had ik gedacht dat ik er geen tijd meer voor had. Daar kan ik nu alleen maar hard om lachen. Nu ik moeder ben, moet ik meer dan ooit heel creatief zijn met tijd. Ik had voor 2018 juist zeeën van tijd!

In die hete zomer moest ik het wat rustiger aan gaan doen. Maar alleen maar op de bank liggen en series kijken op tv, daar had ik geen zin in. Het leek mij dan ook een goed moment om weer lid te worden van de bibliotheek. Als kind en als tiener was ik daar kind aan huis. Toen ik weer dwaalde tussen de boekenplanken voelde het als thuiskomen. Het klinkt misschien een beetje overdreven zou je denken, maar zo voelde het echt.

Ik raakte weer verslingerd aan die onbekende werelden die, in mijn beleving, alleen open kunnen gaan als je een boek leest. Het was heerlijk en ik was erdoor verrast. Ik had al die jaren niet in de gaten gehad dat ik het lezen heel erg had gemist. Door boeken uit te zoeken, uren te lezen (terwijl mijn dochtertje er flink op los trappelde in mijn buik), voelde ik mij weer het kind dat ik vroeger was. Het kind dat ik een beetje uit het oog was verloren.

Een onontdekte wereld
Mijn zwangerschap had de in slaap gesuste gewoonte van lezen weer wakker gemaakt. Maar er was ook nog een in slaap gesuste wens. Ik wilde namelijk erg graag verhalen schrijven. Waarom dat mijn wens was, lees je hier. Misschien heeft het lezen ervoor gezorgd dat ik naar pen en papier heb gegrepen. Misschien kwam het door de zwangerschap. Het maakt ook eigenlijk niet uit waardoor het kwam. Ik kreeg zin om te schrijven en op papier ontstonden er verhalen over vakanties en ontmoetingen op straat.

Na veel schrijven en schrappen, durfde ik voorzichtig een beetje trots te zijn op wat ik had geschreven. Ik kwam erachter dat ik het in me had om een omgeving of een gesprek tot leven te laten komen op papier. Ik betrad een onontdekte wereld die ik nog steeds aan het verkennen ben. En dat voelt geweldig!

Oktoberzon, geboortezon
Precies op de dag dat mijn dochtertje geboren werd, kreeg ik de herfst waar ik al die tijd op had gewacht. De zon scheen volop, de bomen kleurden geel en het was koud. Na een week was ik weer voldoende op krachten gekomen om een korte wandeling met haar te gaan maken. Met de wandelwagen reed ik dwars door een gouden bed van bladeren. Ik genoot van het knisperende geluid onder mijn voeten. Ganzen vlogen voor ons uit, de ondergaande zon tegemoet. Op weg naar een nieuw leven, net als wij.