“Een rivier die verdwijnt in de mist, een verhaal over overstromingen. Dat waren sterke ingrediënten voor een verhaal.”
Ik heb een tijdje de gewoonte gehad om in mijn eentje lange fietstochten te maken. Ik woon in Noord-Brabant vlakbij de rivier de Maas. Als ik vanuit mijn woonplaats vertrek, bevind ik mij binnen een half uur in een idyllische wereld met schattige dijkhuisjes, ooievaarsnesten die boven het landschap uitsteken en de Maas die vriendelijk tussen de weilanden doorkabbelt.
Het leuke van die fietstochten is dat je heel makkelijk in gesprek raakt met andere mensen. Soms alleen over het weer, maar ook zijn er mensen die hun levensverhaal kwijt willen. Er is één ontmoeting geweest die mij altijd is bijgebleven.
Een man met een verhaal
Ik had er al een behoorlijke tocht op zitten langs de Maas. Ik was op de terugweg naar huis en stopte even in een dorpje. Daar stond een klooster. Ik maakte er wat foto’s van, mocht nog even op de binnenplaats kijken van een medewerker en liep toen weer terug naar mijn fiets. Er kwam net een man aangefietst. Hij stopte toen hij mij zag en vroeg of ik het een mooi klooster vond. ‘Ja,’zei ik. Zonder dat ik hem verder vragen stelde, zo gaat dat vaak bij mij, begon hij mij een hele geschiedenis te vertellen. Eerst over het klooster, maar al snel ging het over het gebied rondom het dorp. Over de vele overstromingen die er geweest waren. Ik schaamde mij een beetje omdat ik mij nog nooit in die geschiedenis had verdiept. Die vriendelijk kabbelende rivier had dus ook een duister karakter. Het was heel interessant. In mijn achterhoofd maakte ik er een notitie van dat hier wel eens een verhaal in kon zitten.
Soms heb je van die dagen
Soms heb je van die dagen dat het lijkt alsof je zelf in een verhaal bent beland. De dag dat ik de man bij het klooster trof was al anders dan anders begonnen. Ik had de gewoonte om heel vroeg in de ochtend te gaan fietsen. Het mooie daarvan is, is dat het dan nog heel rustig is. Recreanten kom je vaak pas later op de dag tegen. Zo vroeg in de ochtend, als de zon net op is en er veel vogels te zien en te horen zijn, is voor mij echt het mooiste moment van de dag.
Maar de zon was er niet. Er hing een dikke mist. Moest ik eigenlijk wel gaan fietsen over verlaten wegen waar er vaak zestig gereden mag worden. Ik heb het toch gedaan. En ik heb er geen spijt van gekregen. Nog altijd denk ik wel eens terug aan die fietstocht in de mist.
Het landschap was adembenemend mooi. Ik heb er veel foto’s van gemaakt. De Maas die ik na elke bocht verwachte te zien, hield zich die ochtend verborgen in dansende witte sluiers. Bijna dacht ik dat ik verdwaald was geraakt. Gelukkig kwam ik steeds weer een herkenningspunt tegen waardoor ik wist dat ik op de goede weg zat.
Mist(erie)
Een rivier die verdwijnt in de mist, een verhaal over overstromingen. Dat waren sterke ingrediënten voor een verhaal. In die tijd schreef ik nog geen verhalen. Maar ik maakte altijd wel foto’s en aantekeningen voor later, als het er eindelijk een keer van ging komen. Ik heb altijd aan een soort spookverhaal gedacht. Misschien wel iets met een weerwolf. Maar toen ik drie jaar later aan het verhaal begon, durfde ik me niet zo goed op dat terrein te begeven. Ook al ben ik dol op mysterieuze verhalen en maakt het mij als lezer niet uit als de grens naar een fantasiewereld overschreden wordt. Maar om nou zelf over die grens heen te gaan, dat vind ik moeilijk. Dus helaas, geen weerwolfverhaal. Ik heb nog even gedacht aan een legende uit de streek. In het stadsarchief werd ik op dat gebied niets wijzer, maar wel vond ik een interessant boek over de overstromingen in het Maasland. En toen ik daarin de term Waterwolf tegenkwam, werd ik helemaal enthousiast. Toch nog een wolf in mijn verhaal!
Over de grens
Terwijl ik dit schrijf ben ik met een aantal verhalen bezig die voorzichtig over de grens naar de fantasiewereld gaan. Ik durf het eindelijk aan. Maar hoever ik mij op dat gebied wil begeven, weet ik nog niet. Ik vind het zelf bijzonder om te merken dat wat ik graag lees, niet altijd iets is wat ik ook graag wil schrijven. Er valt nog heel veel te ontdekken. Ik tast nog in het rond in de mist die de grens tussen de bestaande wereld en een andere wereld doet vervagen. Waar zal ik op uitkomen?
19 november 2022
Lees ook:
Lees hier De waterwolf:
Laat gerust een reactie achter.