11 juli 2025
In hoeverre houd ik mijzelf tegen om stappen te zetten naar een leven dat bij mij past?
Deze vraag heb ik mijzelf de afgelopen maanden vaak gesteld.
Om te beginnen is het al moeilijk om een leven dat bij mij past te definiëren. Ik heb namelijk veel interesses. Per dag moet ik keuzes maken waar ik tijd en energie in wil steken. De ene dag heb ik veel energie en dan lukt er heel veel. De andere dag kan ik beter wat rust nemen.
En wil ik een inkomen halen uit mijn bedrijf dan is zonder enige richting maar wat aanmodderen ook niet efficiënt.
Wat er dus gebeurt is dat mijn hoofd een afgebakend beeld schetst van hoe mijn droomleven eruit moet komen te zien.
Het liefst zou ik alles in mijn bedrijf willen stoppen: zingen, schrijven, schilderen en mensen een beetje op weg helpen om een stapje dichter bij hun dromen te komen.
Mijn hoofd zegt dan: kies je voor het een, dan kan het ander niet bestaan. Maar is dat wel zo?
Het antwoord op deze vraag kwam uit onverwachte hoek.
Bij mij in de tuin zat er pas geleden een nestje met jonge merels in de heg. Een voor een vlogen ze uit, hupten wat door de tuin en al snel waren de meeste mereltjes naar het dak van de schuur gevlogen om de wijde wereld te ontdekken.
Maar een jonge merel bleef achter. Hij fladderde een beetje van struik naar struik en verschool zich dan weer onder de heg.
Vader en moeder merel floten aanmoedigend vanaf het dak van de schuur, maar deze merel vond het wel prima in mijn tuin. Het was bekend en vertrouwd.
De roep van de vele vogels uit de buurt, het ruisen van de hoge bomen achter ons huis, maakten hem op een dag toch nieuwsgierig. Hij kreeg zin om zijn vleugels te gebruiken waar ze voor gemaakt waren.
Steeds langer fladderde hij door de tuin en deed hij meerdere pogingen om ook de rand van het dak te bereiken.
Ik heb er stilletjes vanaf het bankje naar gekeken. Stiekem hoopte ik dat hij zou blijven. Ik vond het wel schattig dat we zo’n jong vogeltje als nieuwe bewoner in onze tuin hadden.
Toen ik een keer ’s middags thuiskwam, was het ineens opvallend stil in de tuin. Ik miste het gepiep van het kleine vogeltje tussen de struiken.
Zou hij uitgevlogen zijn?
Na een paar uur wist ik het zeker. De ouders van het mereltje lieten zich niet meer zien. Dit jonkie was als laatste van het nest een nieuw leven tegemoet gevlogen.
Deze gebeurtenis deed mij sterk denken aan hoe ik geprobeerd heb om op een veilige manier mijn bedrijf vorm te geven.
Ik bied al een tijdje een online cursus aan over het volgen van je intuïtie. Een makkelijk, hapklaar verhaal waar ik, als ik wil, nog veel tijd en energie in zou kunnen steken om het te verkopen. Veel marketinggoeroes zouden dit ook aanmoedigen.
Maar….is dit echt het enige waar ik mee bezig wil zijn? Want blijf ik dan niet, net als het jonge mereltje, alleen nog maar in die veilig afgebakende tuin rondfladderen? Zonder ooit te weten te komen wat er nog meer mogelijk is voor mij?
Deze overpeinzingen zorgden ervoor dat ik steeds vaker de rand van het dak opzocht (niet letterlijk want ik heb een beetje hoogtevrees 😉).
Het uitzicht was mooi. Steeds weer zag ik dat er nog zo’n groot gebied voor mij lag om te verkennen.
Het wakkerde mijn verlangen aan om weer te gaan schrijven bijvoorbeeld. En zonder het van tevoren van plan te zijn, schreef ik ineens een heel nieuw hoofdstuk voor mijn boek, dat ik veel te lang verwaarloosd heb.
Ik pakte mijn gitaar weer op omdat ik een liedje in mijn hoofd had zitten.
Ook kreeg ik ineens een heel mooi idee om een workshop te organiseren voor mensen. Binnen een week had ik een passende locatie gevonden in Nijmegen.
De workshop heet Dichter bij je dromen en het is de bedoeling dat je in twee uur tijd ervaart hoe het voelt om de pure versie van jezelf aan het woord te laten. Je laat jouw eigen verhaal en overtuigingen lekker een middagje thuis. Je begeeft je als het ware voor even op de rand van het dak.
De workshop wordt gehouden op zondag 5 oktober. Hier vind je meer info en kun je ook je e-mailadres achterlaten om op de hoogte te blijven van andere data en locaties.
Als ik wil weten hoe die wereld vol mogelijkheden eruit ziet van dichtbij, dan zal ik simpelweg gewoon moeten blijven proberen. De rand van het dak is er niet voor bedoeld om er op te blijven zitten.
Wat werkt er voor mij en wat juist niet? Zolang ik deze vragen blijf stellen, kom ik een stapje dichter bij mijn dromen.
Probeer het eens uit voor jezelf. Gegarandeerd komen er passende inzichten in je op.
Ik wens je nog een fijne dag!
Liefs,
Eke
Wil jij vaker dit soort blogs in je mail ontvangen? Schrijf je dan in voor de nieuwsbrief.
Laat jouw eigen verhaal een middag thuis en stel je open voor jezelf. Meer info over de workshop vind je hier.
Misschien vind je dit ook interessant om te lezen:
