Hoe onkruid mijn verhaal heeft gered.
Ik ben altijd graag buiten in de tuin bezig. Hoe moe ik ook ben, na een paar minuten stroomt de energie weer door mijn lijf. Het gebeurt als ik het gras maai, de heg snoei, wat onkruid verwijder. En over dat laatste wil ik het gaan hebben. Onkruid. Want wat is dat eigenlijk? Als je het inheemse planten noemt, klinkt het gelijk een stuk aantrekkelijker. En wat heeft onkruid nu precies te maken met mijn verhaal Het Boeddhabeeld? Want het had niet veel gescheeld, of dit verhaal was voorgoed verdwenen in de prullenbak.
Stepping Stone
Afgelopen herfst ben ik mij gaan verdiepen in wilde planten. Want mijn tuin moest een Stepping Stone gaan worden; een klein stukje natuur buiten de grotere natuurgebieden. Een plek met veel biodiversiteit. Goed voor verschillende bijensoorten, vlinders en andere insecten.
Die plek ontstaat als je inheemse planten in je tuin laat groeien. Daaruit halen insecten namelijk de meeste nectar en stuifmeel. Dit is niet het geval als je voor gekweekte plantensoorten kiest. Vaak komen die uit gebieden hier ver vandaan. Inheemse dieren herkennen die planten dan niet als voedselbron. Bovendien bevatten gecultiveerde soorten vaak veel bestrijdingsmiddelen. Dat is erg schadelijk voor alle dieren die er hun voeding uit proberen te halen.
Als veel mensen zouden kiezen voor wilde planten in de tuin, ontstaat er een keten van Stepping Stones. Waar dieren volop voedsel en schuilplekken kunnen vinden. Een mooie en simpele manier om de natuur actief een handje te helpen.
Zou het gaan lukken?
De tuinman kwam en verwijderde alle bomen en struiken waar insecten niet zoveel aan hebben. Er ontstond een braakliggend terrein. Toen ik die kale tuin zag, kreeg ik het even benauwd. Zou het me wel gaan lukken om een nieuwe tuin te creëren? Wat als er niets wilde groeien?
In de vrieskou zat ik regelmatig op een bankje de ene plattegrond na de andere te schetsen. Net zolang totdat ik precies wist welke planten ik in mijn tuin wilde hebben.
In diezelfde periode was ik ook begonnen aan een nieuw verhaal. Het idee voor het verhaal was vorige zomer ontstaan tijdens een ochtendwandeling. Ik loop wel eens langs een buurtplantsoen waar tussen de bloemen een Boeddhabeeld zit verscholen. Maar die ochtend zag ik iets vreemds. Het beeld was onthoofd. Het hoofd van de Boeddha rustte met een serene glimlach in zijn schoot.
Zo ontstond het idee om een soort Agatha Christie-achtig verhaal te schrijven over een vernield beeld. Wie zou daar achter zitten? En waarom zou het beeld vernield zijn? Ik verzon een paar karakters en een van hen was de dader. Nu alleen nog maar opschrijven. Makkelijk.
Zoals ook de plattegrond van mijn tuin makkelijk te realiseren moest zijn. In het voorjaar zou ik de planten in de grond zetten, dan kreeg ik exact de tuin die ik voor ogen had.
Eigen karakter
Zo werkte het dus niet. De hele winterperiode heb ik mij blindgestaard op bloeiperiodes en groeihoogtes. Kleurrijke borders ontstonden er voor mijn geestesoog. Ik wilde net mijn bestelling plaatsten bij een kwekerij die zich specialiseert in inheemse planten. Maar toen bedacht ik mij ineens iets: ik wist niets van de grond in mijn tuin. Kon ik niet beter eerst grondmonsters nemen?
Dat heb ik toen gedaan. En wat bleek, ik kon al mijn plannen weer omgooien. De grond waar ik kluwenklokjes en wilde marjolein zou laten groeien was behoorlijk voedselarm. Deze planten hadden toch echt een kalkrijkere grond nodig. En zo stonden er meer planten op de verkeerde plek.
Het deed me denken aan de karakters uit mijn verhaal. Want ook zij stonden niet op de plek waar ze eigenlijk moesten staan. De hoofdpersoon aanschouwde alles maar had geen eigen verhaal. Het slachtoffer van het verhaal bleef een mysterieuze vrouw. Ze wilde zich maar niet aan mij laten zien.
Net als de wilde planten hadden ze een gebruiksaanwijzing. Zomaar tot leven komen, zonder dat ik mij in hen verdiepte, was onmogelijk. Ik heb heel wat verhaallijnen geschreven en weer geschrapt. Dat was heel frustrerend. Zo frustrerend dat ik er wel eens aan dacht het verhaal niet af te maken.
Even laten woekeren
Met mijn inheemse planten is het gelukkig goed gekomen. Alles groeit en bloeit en de bijen gonzen er vrolijk op los.
Het mooiste is nog wel dat ik niet alles heb beplant. Ik heb ook wat stukken grond met rust gelaten. Ik wilde afwachten wat er kwam aanwaaien. En dat heeft mijn verhaal gered.
In een mum van tijd groeide er op die lege plekken verschillende soorten klaver, juffertjes in het groen en overgewaaide Oost-Indische kers uit mijn moestuinbakken van vorig jaar. Ik heb er niets voor hoeven doen. Af en toe haal ik iets weg, zodat het niet uit de hand loopt. Vroeger zou ik alles als onkruid uit de grond hebben getrokken. Maar voor mij is het geen onkruid meer. Het is een prachtige bloementuin geworden.
En toen ik die bloementuin zo zag ontstaan, dacht ik: dit is wat mijn verhaal gaat helpen. Ik moet alles gewoon even laten woekeren. Wat onbruikbaar is, haal ik weg. Wat overblijft, is een inheemse tuin met een eigen karakter. En ik begon in te zien dat het schrijven en schrappen mij toch iets had opgeleverd.
Een verhaal als een wilde tuin
Ik leerde de karakters beter kennen. En nu ik wist wie ik voor me had, kon ik ze allemaal neerzetten op de plek waar ze thuishoorden. Lisanne, de hoofdpersoon, bleek nog iets te verwerken te hebben. Agaat, de vrouw die een onthoofd Boeddhabeeld in haar tuin vond, kwam eindelijk vanachter haar hazelaars tevoorschijn. En was de dader ook echt de dader? Allemaal ontwikkelingen die nooit hadden kunnen plaatsvinden als ik mij aan een strak plan had gehouden.
Je kunt een mooie bloemenborder in je hoofd hebben zitten, maar een wild stukje natuur zal het nooit worden. En dat is wat een verhaal voor mij wel moet zijn. Een wilde tuin waarin alles op de plekken groeit waar het hoort te groeien. En met een licht helpende hand is er ook nog plaats voor mij. Om ervan te genieten.
1 ju1i 2022
Wil je weten hoe Het Boeddhabeeld afloopt? Volgende week kun je hier deel twee lezen.
Meer weten over het aanleggen van een inheemse tuin? Tuinieren met wilde planten is voor mij een goede gids geweest.
Lees ook:
Het Boeddhabeeld deel 1:
Laat gerust een reactie achter.