Dat vind ik zelf nog best wel eens een uitdaging. Als ik wakker word staat mijn dochtertje binnen een paar seconden naast mijn bed. Ik moet verhaaltjes vertellen en wel nu meteen. Genieten van het geluid van de vogels, mij even goed uitrekken, nog een beetje doezelen. Die tijd lijkt wel eeuwen geleden. Als ik als tip krijg om heel vroeg op te staan en een half uur te gaan mediteren, moet ik altijd lachen. Ik zie dan al voor me dat mijn dochtertje ook zo vroeg wakker wordt omdat ze de wekker heeft gehoord en dat ik dan ook gewoon verhaaltjes moet vertellen. Met als resultaat dat we allebei al doodmoe aan de dag beginnen. Ik ben bang dat ik zal moeten wachten totdat ze in de pubertijd zit en het liefst de hele dag ligt te slapen. Dan kan ik lekker mijn eigen gang gaan. Dus dat eerste moment van rustig wakker worden, zit er voor mij voorlopig niet in.

Toen ik mij vijf jaar geleden voor het eerst bewust verdiepte in mindfull leven, rustmomenten creëren door de dag heen, voelde ik mij vaak een pechvogel. Ik had een baby en voor mijn gevoel bestonden mijn dagen uit luiers verschonen, op tijd de fles en de hapjes klaar hebben, op tijd de wassen draaien om genoeg schone rompertjes te hebben (want een lekkende poepluier was niets ongewoons :-)). Als ze sliep, sliep ik ook en ’s avonds had ik alleen nog maar zin om een serie te kijken op tv.

Ik was net begonnen met het volgen van yogalessen en dat gaf mij in ieder geval voor een keer per week al wat ontspanning. Vanuit de yoga maakte ik ook kennis met mediteren en dat probeerde ik te integreren in mijn leven. Dat was op dat moment misschien te hoog gegrepen. Ik kwam tijdens de meditaties ook moeilijk tot rust en dat motiveerde mij niet om door te zetten. Ik las in die tijd ook wel eens een zelfhulpboek en in een van die boeken las ik enkele tips die voor mij toentertijd veel effectiever bleken te zijn en waar ik nu nog steeds de vruchten van pluk.

Een daarvan was het benoemen van alle fijne dingen die ik op een dag meemaakte. En die fijne dingen waren er altijd wel. Niets is zo intiem als zorgen voor een baby, het contact wat je samen hebt tijdens het verschonen van een luier of tijdens het wassen in het babybadje. Ik kon daar ook echt van genieten. Alleen benoemde ik ze nooit voor mijzelf. Maar toen ik daarmee begon, voelde ik mijzelf steeds minder vaak een pechvogel die nooit eens tijd had voor zichzelf. En iedere keer als ik voor mijn kleine meid aan het zorgen was, lichtte ik dat onbewust voor mijzelf uit als een klein geluksmomentje.

Door de jaren heen hield ik deze gewoonte vast, soms vergat ik het ook weer, maar sinds afgelopen zomer is dit een oefening die ik iedere avond doe voor het slapengaan. Als ik in bed lig, sta ik stil bij alles wat er fijn was die dag. En ik heb gemerkt dat ik daardoor het wakker worden met een stuiterende dochter naast mijn bed als een mooi begin van de dag ben gaan beschouwen. Hierdoor is de wens om rustig wakker te worden, het liefst ook nog met een meditatie, eigenlijk al verdwenen. De onrust die dat gemis met zich meebracht is er niet meer. Er is rust voor in de plaats gekomen.

Omdat ik iedere avond de fijne dingen van de dag opsom, ga ik de rest van de dag ook onbewust al antwoorden verzamelen voor de vraag die ik mij iedere avond stel: wat was er fijn vandaag. Of plechtiger gezegd: waar ben je dankbaar voor? En zo kan ik, terwijl ik loop te stressen om mijn dochtertje op tijd naar school te krijgen, toch even voor mezelf opmerken hoe mooi het zonlicht op de bomen schijnt, wat een schattige poes er op het muurtje zit en hoe fijn het voelt dat ik twee armpjes om mijn middel voel als ik haastig naar school fiets. Het vermindert even de stress op dat moment. Het geeft lucht aan de situatie, waardoor ik ook weer kan lachen om mijn kind die vijf minuten daarvoor nog boos op de grond lag omdat ze haar jas niet aan wilde trekken.

Ik haal nu voorbeelden aan uit mijn eigen leven. Ook als je geen kinderen hebt, kun je heel haastig en gestrest de dag beginnen. Misschien begint het al wel met appjes van collega’s terwijl je nog zit te ontbijten, of die vreselijke file waar je dagelijks in moet staan, opgepropt in de trein zitten terwijl iemand naast je een boterham met pindakaas zit te eten. Dat laatste kon ik mij mateloos aan ergeren toen ik voor mijn werk iedere dag met de trein moest reizen, maar misschien heb jij daar wel helemaal geen last van, dat kan natuurlijk.

Ik zou je willen meegeven, probeer het voor jezelf eens uit om een tijdje iedere avond voor het slapengaan op te sommen wat er fijn was aan de dag. En sta dan na een tijdje stil bij hoe jij je ochtend ervaart. De kans is groot dat de scherpe randjes er al een beetje vanaf zijn. Dus als je zonder heel veel moeite rust wilt ervaren als je een druk leven hebt, begin met deze oefening. Het verandert jouw perspectief van wat je nodig hebt om rust te krijgen en geeft je direct al rust.

Wat ik ook leerde in de babytijd was de dag te laten komen zoals het komt. Ik was daar vroeger nooit mee bezig eigenlijk. Maar toen ik net moeder werd, wilde ik van het gevoel af dat het mij allemaal boven mijn hoofd groeide. Want dat was wel de situatie waar ik in verzeild was geraakt. Ik las toen in een boek: laat de dag zich maar ontvouwen, bedenk dat wat vaker op een dag. Heel vaak vergat ik die ene zin uit het boek ook weer. Maar als ik weer eens gefrustreerd was over die extra was die ik eigenlijk nog had willen draaien, dacht ik steeds vaker: laat de dag maar komen zoals het komt. Wat moet er echt gebeuren en wat is bijzaak. En als ik dan concludeerde dat ik nog genoeg rompertjes en schone doeken had, kon ik die extra was heel makkelijk weer loslaten.

Met vallen en opstaan pas ik deze gedachte toe. En nu ik niet meer met rompertjes en schone doeken bezig hoef te zijn, nu ik veel meer tijd voor mijzelf tot mijn beschikking heb, betrap ik mijzelf er nog steeds op dat ik periodes heb dat ik mij overweldigd voel. Maar als ik per dag kan bepalen, wat moet er gebeuren en wat kan ook wel wachten, dan ervaar ik heel veel rust. Daar valt eigenlijk niet tegenop te mediteren. Door jezelf er regelmatig op attent te maken dat jouw eigen perceptie van hoe de dag moet lopen, jou eigenlijk heel erg in de weg zit en voor heel veel onrust zorgt, kun je het ook makkelijker loslaten en ervaar je rust.

Dus heb je het gevoel dat je nooit tijd hebt voor jezelf, probeer het dagelijks dankbaar zijn eens uit en probeer jezelf te trainen om de dag zoals jij het in je hoofd had zitten eens wat meer los te laten.

Nu zou je denken, dus jij vind mediteren onzin of niet effectief? Ik vind het heel effectief. Ik merk dat als ik regelmatig mediteer, ik dat stukje rust wat ik tijdelijk tijdens een meditatie ervaar, met mij meeneem de rest van de dag. Eigenlijk train je jezelf om je hoofd even uit te zetten. Je drukt als het ware even op de resetknop, zo zie ik het. Maar, ik heb periodes gekend dat ik zoveel onrust voelde, dat een meditatie voor mij niet prettig was. Ik hoor en lees vaak dat je dan vooral moet doorzetten. Misschien is dat zo. Maar je zou ook op zoek kunnen gaan naar iets anders.

Misschien knap jij wel heel erg op van een wandeling. Ik knap direct op als ik in de tuin kan werken bijvoorbeeld. Alleen heb je daar natuurlijk niets aan als je op kantoor werkt en op dat moment veel onrust ervaart. Voor mij werkten minimeditaties heel goed. De beste plek om die uit te voeren was op de wc. Heel vaak ging ik dan even op de wc zitten, boog mijn hoofd voorover richting mijn knieën en ademde rustig in en uit. Vaak hielp het om iets te visualiseren. Ik stelde mij dan een rivier voor, die in de zee uitkwam. En dan dacht ik: al mijn gedachten worden opgenomen door de oceaan.

En als ik de rust terug voelde keren, als ik mijn ademhaling rustiger voelde worden, dan kon ik er weer even tegen. En dan voelde ik mij weer veel kalmer en rustiger als ik weer achter mijn bureau plaatsnam. En als er dan net die ene collega op mij stond te wachten waar ik mij doorgaans mateloos aan ergerde, dan merkte ik dat ik veel milder over die persoon kon denken waardoor ik rustig vragen kon beantwoorden zonder die irritatie direct te voelen.

Wat je ook zou kunnen doen is stevig te gaan staan en je voor te stellen dat er wortels uit je voeten groeien. Je ademt rustig in en uit, concentreert je op je voeten, stelt je voor hoe er wortels uit groeien die jou stevig verankeren met de grond. Dat kan gewoon, terwijl je met iemand in gesprek bent. Of als je staat te wachten bij de koffie automaat. Het is een grondingsoefening en het brengt je weer terug bij jezelf, geeft je weer het gevoel dat jij het overzicht houdt, wat er ook gebeurt. Het laat je sterker voelen.

De hele dag door worden wij blootgesteld aan prikkels. De energie van een ander, een overvolle mailbox, appjes , noem maar op. Voor je het weet is je hoofd daar alleen nog maar mee bezig. Door even te gronden, maak je weer goed contact met je lichaam en met jouw eigen emoties en gevoelens. Ik voel me door deze oefening weer sterker en energieker.

Deze oefening werkte voor mij ook goed: als je op een stoel zit zou je je aandacht naar je billen kunnen verplaatsten. Adem rustig in en uit en stel je voor dat je billen steeds zwaarder op het zitvlak van je stoel rusten. Zo kun je ook tijdens een verhit gesprek in een vergadering weer even terug bij jezelf komen.

Toen ik met deze oefeningen begon, werd ik mij voor het eerst in mijn leven ervan bewust dat ik veel meer controle heb over mijn leven, mijn emoties, mijn gevoelens dan dat ik altijd dacht. Het idee van geleefd te worden maakte langzaam plaats voor het besef dat je veel meer invloed kunt uitoefenen op je leven dan dat je zou denken.

Ik merk echt het verschil als ik deze kleine oefeningen achterwege laat of als ik ze dagelijks toepas. Als ik ze achterwege laat blijf ik langer dat overweldigende gevoel vasthouden namelijk. Dan raak ik het maar moeilijk kwijt.

Wat mij ook enorm verder helpt is het opschrijven van mijn gedachten. In plaats van dat ik op de bank plof en niets meer doe, pak ik mijn schrijfboekje en schrijf ik alles op wat er in mij opkomt. Ik let  niet op spelfouten, logische zinnen, ik begin gewoon met schrijven. Zo schrijf ik de dag van mij af en daarna voel ik heel veel rust. Meestal ga ik daarna nog iets voor mijzelf doen, schrijf ik bijvoorbeeld weer verder aan mijn roman.

Rust ervaren, het gevoel hebben dat je ieder moment even die rust kunt voelen, kan je echt dichter bij je dromen brengen. Het zorgt ervoor dat je steeds beter naar jezelf kunt luisteren, kunt filteren wat je echt graag zou willen in plaats van dat je vooral bezig bent met wat de buitenwereld van jou verlangt. Vaak is dat trouwens ook weer een overtuiging die je jezelf hebt opgelegd. Want iedereen is vooral met zichzelf bezig en niet met hoe jij je leven inricht. Best een bevrijdende gedachte toch? Ik voel mij er een stuk rustiger door als ik die gedachte steeds meer toe kan laten.

Ik hoop je weer een beetje geïnspireerd te hebben. En mocht je op de hoogte willen blijven van nieuwe blogs en podcastafleveringen? Schrijf je in voor de nieuwsbrief!

Ik wens je nog een fijne dag en graag tot de volgende keer!

Liefs,